Gistermiddag vond ik het ontzettend leuk om bij de door jullie georganiseerde reünie aanwezig te kunnen/mogen zijn. Weliswaar viel ik buiten de "doelgroep", maar aangezien ik in zo veel klassen heb gezeten, kende ik toch flink wat mede Calanders die er waren. Het was erg gezellig en plezierig om klasgenoten weer te zien en te spreken, sommigen herkende je direct, bij anderen moest je even nadenken wie het waren, al kijkende en pratende kwam je er vanzelf wel weer achter wie het waren. Ook aardig was de aanwezigheid van Piet en Els, leerkrachten bij zo'n reünie is het toefje slagroom op de taart denk ik dan. Nogmaals bedankt voor deze uitermate plezierige bijeenkomst, jullie kunnen als organisatoren van deze reünie met gepaste trots terug kijken op een bijzonder geslaagde middag! Voor herhaling vatbaar!

Dank voor jullie inzet om de reünie te organiseren. Ik vond het heel geslaagd en leuk om zoveel klasgenoten te zien, die ik niet herkend zou hebben als ik ze tegengekomen zou zijn. Je realiseert je dat we allemaal 50 jaar “leven / ervaringen” achter ons hebben. Zojuist ook al even de foto’s op de website bekeken, een leuke herinnering.

Lieve Inge en je medeorganisatoren nog veel dank voor alle inspanningen voor het organiseren van de reunie. Het was heel leuk om jou na al die jaren weer terug te zien. Wat je voor mij bereikt hebt: ik kan nu de leuke herinneringen die ik aan het Caland heb weer wat meer naar voren schuiven en de onplezierige gevoelens verder (dan ik tot nu toe deed) relativeren. Het was heel gezellig en ik hoop nog vaker van jullie te horen.

Al zat ik dan zelf in het organisatiecomite, ik ben heel trots op onszelf dat we er zo'n leuke reunie van hebben gemaakt. Alleen....zonder jullie dierbare deelnemers, was het ons natuurlijk nooit gelukt! Het was als een warm bad, ik vond het echt fijn jullie allemaal weer ontmoet en gesproken te hebben!!!!

Hierbij een "bloemetje" als dank voor de gezellige middag, jullie hadden het werkelijk fantastisch georganiseerd, ik vond het erg leuk zoveel mensen weer eens te zien. Over nog eens 50 jaar doen we het weer!!!

Dank voor het organiseren van deze reunie, het gaf mij een heel goed gevoel. Zeer interessant om te zien dat, ondanks dat aan enkelen van ons een 'jaartje' te zien is, toch de essentiele eigenschappen gebleven zijn. Daarmee bedoel ik uiterlijk, de manier van kijken, de manier van spreken, vrolijkheid en nadenkendheid zijn nog steeds herkenbaar. Anderzijds heeft ieder een bult levenservaring opgedaan die we toen nog niet hadden, en kunnen we daar nu gezellig over praten omdat we allemaal ongeveer even oud zijn, even veel levenservaring hebben opgedaan...

Nog heel erg bedankt voor je organisatie, ik vond het erg leuk om zoveel oude bekenden weer te zien, zulke vertrouwde gezichten, al heeft de tijd wel een beetje aan ons geknaagd. Ik had de meesten meer dan 40 jaar geleden voor het laatst gezien. Meneer van der Waal heb ik nog jaren als patient gehad, ik kan er moeilijk aan wennen om hem Piet te noemen al is hij de laatste die dat erg zou vinden. Wat heeft Kees snel de foto`s op de website gezet, ik ben benieuwd naar de foto`s van Johan, ook erg goed om Johan en Kees weer te zien, het gaf een vertrouwd gevoel, als jullie weer eens een bijeenkomst organiseren hoor ik het graag en hoop er weer bij te mogen zijn, ook al hoor ik er eigenlijk maar half bij. Zodra ik in Den Haag kom ga ik bij Soeboer eten, ik heb het restaurant inmiddels op de computer gevonden.

Ik zie wel op die foto's dat het allemaal prima verlopen is. En die Piet van der Waal ziet er nog piekfijn uit (wat wil je, heeft een jonge vrouw ...) Ik wens de hartelijke groeten aan iedereen, en in het bijzonder aan de organisators - tot ziens !

Jullie hebben mij (en Truike) een fantastische en onvergetelijke ervaring bezorgd. Zonder Marten, maar met Paul en zijn Greetje nog lang nagetafeld in de Benthuizerstraat bij Westerkaatje. Wat een dag! Hier zijn de twee foto's die Trui met mijn mobieltje van ons maakte. Zoek de verschillen. Wil iemand die voor mij op de website zetten? Binnenkort zal ik ook wat personalia erbij zetten. Bedankt dat jullie dit gezelschap na al die jaren bij elkaar gekregen hebben. En Inge, bijzonder bedankt voor fototoegift. Al met al was het een groot genoegen elkaar weer gezien te hebben. Om te vervolgen ...

Ik moet mij bedanken bij jou en de andere leden van de feestcommissie voor de leuke middag die jullie hebben mogelijk gemaakt. Het was voor mij een groot succes wat natuurlijk ook te danken was aan de andere klasgenoten. Ik vind het voor herhaling vatbaar. Het moet inderdaad heel wat speurwerk gekost hebben, maar dank zij het internet is het een beetje eenvoudiger geworden dan vroeger. Ik denk namelijk niet dat je dan zo vele mensen had kunnen bereiken. Laat me het weten wanneer er iets nieuws in zicht is. Ik wens jullie een goede gezondheid en in de toekomst "alles Gute".

Ha Inge, Dank voor je uitgebreide en leuke reactie; het genoegen was zeker wederzijds. Ik ga zeker de reuniecaland site bekijken om de foto,s te bekijken en wacht ook jouw foto,s met belangstelling af. Wellicht zien we elkaar op een volgende reunie, want ik heb begrepen dat iedereen erg enthousiast was. Nog dank voor jullie initiatief.

Aan de Calandreünisten van 5 maart. Het heeft me geweldig veel plezier gedaan jullie terug te zien. Geschiedenis is niet alleen wat geweest is, maar ook wat daar later van is gemaakt. Zo zie ik,terugdenkend aan begin zestiger jaren, jullie klassen als probleemloos, gezellig en vol (dat ook letterlijk!) met alleen maar prettige leerlingen. “Wij weten wel beter”, hoorde ik jullie zaterdag denken. Jullie aan de andere kant menen dat je in mij te doen had met een erg strenge leraar. En gelukkig, hier weet ìk nou wel weer beter! Hoe het ook zij, wat een leuk gezelschap waren jullie zaterdag. Jammer genoeg heb ik niet met ieder zo lang kunnen kletsen als ik gewild had. Dat dan maar bewaren voor een volgende reünie? Aan mij zal het niet liggen, maar die leeftijd, hè. Tot ziens zeg ik niettemin. Het ga jullie allemaal goed.

Ik heb net de reunie fotos bekeken en herkende nog steeds maar weinig oud klasgenoten....Zo te zien was het een geanimeerde avond, jammer dat ik er niet bij kon zijn, maar hopelijk ontmoet ik een aantal van jullie eind april: ik kijk er naar uit! Hartelijke groeten vanuit Tremblant, waar ik momenteel ski met kinderen of op de babies pas.

Hallo Inge, Het was een bijzondere ervaring afgelopen zaterdag, maar ik vrees toch dat ik niet uit het goede reunie-hout gesneden ben. Natuurlijk het was leuk om jou en een aantal anderen na al die jaren weer te zien. Maar dat geldt vooral voor degenen, met wie vroeger al meer contact was. Eerlijk gezegd geneerde ik me een beetje voor het feit dat ik van sommigen totaal geen herinnering had (wat in het geval van Joosje dus ook niet zo verwonderlijk was!). Dat er ook mensen waren die van mij geen enkele herinnering hadden vond ik ronduit vervelend (daar zal jij geen last van gehad hebben, jouw persoonlijkheid is nog net zo sprankelend aanwezig als vroeger, maar ja, je zal maar als één van de vier Joke's in dezelfde klas zitten). Daarnaast vind ik het stellen van de vraag: "hoe zou het toch met die en die zijn?" interessanter dan het horen van een antwoord. Daarvoor ligt de middelbare schooltijd te ver weg, is het een afgesloten verleden. Desalniettemin ben ik blij dat ik geweest ben, al was het door jullie enthousiasme. En dankzij jullie initiatief heb ik nu ook weer contact met Anneke. Bedankt voor de organisatie en de mooie website, ik ben blij dat die blijft!

De reunie is een doorslaand succes geworden, begrijp ik. Ben toch wel jaloers dat ik er niet bij kon zijn. Alle hulde voor het organiserend comité. Ik ben blij met mijn (internet) contact met Kees en Ferdinand. Al kon ik ook Ferdinand niet herkennen op de foto, heb wel een vermoeden, maar vraag hem nog wel een portret. Ik heb tamelijk lang naar de reunie foto zitten kijken. In eerste instantie zie je een groepje, al weer wat oudere, veelal goed gesoigneerde dames en heren. Maar dan langzaam komt het gestolde beeld van een jeugd bovendrijven. De jongens en meisjes van veertien/ vijftien jaar, wat ongemakkelijk gezeten op hun school stoelen, een pose voor de klassefoto aannemend, de eerste foto die ik een poosje geleden weer onder ogen kreeg. Ik herkende hier vrij veel van de gezichten, meestal zonder naam in te kunnen vullen. Heb een beetje een blinde vlek voor namen. Daarom was het jammer niet bij de reunie te kunnen zijn, ik had graag oude namen gezien bij nieuwe gezichten. Het spijt me bijzonder te moeten vernemen dat Roos en Michael al overleden zijn. Hoe ik het ook probeer, bij michael kan ik me helaas bijna niets meer voorstellen, een wat stille jongen met wie ik wel eens opfietste naar school. Maar Roos daarentegen, herinner ik me nog als een donkere schoonheid, felle donkere ogen, haar leeftijd ver vooruit. Ach ja, we hadden toen ook al onze dromen, dat zie je in die jonge gezichten. Het leven lachte ons toe, we zouden het gaan maken. Van de meesten weet ik niet of dat gelukt is. Nu kijk ik naar de foto waarop mensen staan waarvan dat leven al voor een bepaald gedeelte voorbij is, ik zie er veel lachen en hoop dat men nog droomt. Ik wens al mijn klasgenoten nog een lang leven met mooie dromen.

Hallo Inge. Ik heb het super gevonden. Ik had er eigenlijk best een beetje (erg) tegenop gezien, maar de spanning viel al bij de voordeur van me af. Heerlijk al die gezichten die, naarmate je met de mensen praatte, steeds bekender en vertrouwder werden. Ik vond het vooral geweldig Loes en jou weer terug te zien. Het klinkt misschien gek, maar ik heb in de loop der jaren best wel veel aan jullie gedacht. Ik ben jullie dan ook zeer dankbaar voor de organisatie, maar meer nog voor het idee. Ook ik zou het fantastich vinden om contact te houden. Op welke manier dan ook. Ik heb begrepen dat er misschien een kans in zit dat we eind april een 'mini reunie' houden als Anneke Reinders in het land is. Mocht dat zo zijn, dan houd ik me aanbevolen. En anders zou ik het fijn vinden eens met jou of met jou en Loes iets af te spreken.
ps. Mijn e-mailadres is inderdaad groenweg (zonder 'e') Foutje van KPN! Heb ik maar zo gelaten anders had het weer tig weken geduurd voordat het opgelost was.

Nauwelijks tijd gehad om adem te halen. Onze dochter en kleinzoon een week op bezoek gehad, een feest. Maar in combinatie met een drukke periode op mijn werk (om 06.00 uur op en, als alles meezat om 18.45 weer thuis) redelijk inspannend. Ook voor mij is de reünie voorbijgevlogen. Pas achteraf besef je dat je met diverse mensen te weinig hebt gepraat, of juist veel, maar weinig hebt gezegd. Dat onze jeugd door een soort gouden gloed omgeven lijkt zegt eigenlijk alles. Wij zijn een bevoorrechte generatie en dit samenzijn bevestigde dat maar weer eens. Francien heb ik al uitgebreid bedankt en ik hoop dat we elkaar nog eens ontmoeten, want we hebben inderdaad veel te weinig gepraat. Hartelijke groeten, ook aan de andere samenzweerders, met nogmaals mijn dank voor jullie fantastische initiatief en inzet.

Aan alle reunisten, die elkaar nog eens/toch eens/nu wel willen ontmoeten!
Eind april nadert, ik kom dus naar Nederland en na wat spontaan ge-email met reunisten vandaag, ziet het er naar uit dat een mini reunietje zal plaatsvinden op 20 april, 5pm, weer in de "Bergsche Plas". Gewoon een relaxed gebeuren, spontane inbreng van een tikkeltje van welk talent je ook maar hebt, vooral verbaal, super welkom. E-mail me alsjeblieft voordat je komt!
Tot horens,
Anneke